WILLIAM SHAKESPEARE/ SONNETTEN VOOR DE DONKERE DAME,
vertaald door Bas Belleman
Sonnet 152
Maar jij
bedriegt dubbelop: mij de liefde verklaard,
Breek jij je bedgelofte
en scheurt nieuw vertrouwen,
Zweert nieuwe
haat, uit nieuwe liefde gebaard.
Maar waarom
verwijt ik jou tweemaal je woord te ontduiken
Als ik wel
twintig keer duik? Ik lieg te gauw
En al mijn
geloften zwoer ik om jou te misbruiken
En heel mijn
goed vertrouwen verlies ik in jou.
Bij hoog en
laag zwoer ik je goedgezindheid,
Ik zwoer je
liefde, je waarheid, je evenwicht;
Om jou te
verlichten gaf ik ogen aan blindheid,
Of dwong hen
meineed te plegen tegen hun zicht.
Ik
zwoer je schoonheid: des te slechter mijn oog
Dat
waarheid met zulke vuile leugens bedroog.
