vrijdag 28 juli 2017

boek: ONEINDIGHEID door Brian Clegg en Oliver Pugh

Résultat de recherche d'images pour "ONEINDIGHEID door Brian Clegg en Oliver Pugh"

Iemand kan oneindig veel houden van muziek, of kan oneindig verliefd zijn.  Maar wat betekent ‘oneindig’?  Jawel, taalkundig geraken we er gemakkelijk uit; het betekent zoveel als ‘zonder einde’.   Tja, we zijn nuchter genoeg om te begrijpen dat ‘oneindig’ verliefd zijn een lichte overdrijving is.   Maar wat betekent oneindigheid in de wiskunde?  U denkt onmiddellijk aan het lemniscaat, je weet wel de liggende 8 als symbool voor oneindigheid, maar wat houdt dat in voor het wiskundig denken.  Daarover is een visueel aantrekkelijk boekje verschenen, waarbij per bladzijde illustraties en tekeningen de tekst ondersteunen.  De auteur neemt de lezer mee naar de geschiedenis van het begrip oneindigheid. Het begint met het verhaal van een kuch in het publiek die de bedenker van het begrip ‘googol’ inspireerde: een googol is een 1 met 100 nullen., een immens groot getal dus.    En zo begint de reis door de wereld van getallen en symbolen, een reis die ons meeneemt langs India, Italië en uiteraard ook Griekenland waar Archimedes de veronderstelling aannam dat het universum zou kunnen gelijk aan 10 tot de 51 aantal zandkorrels.   Verder leren we ook dat het woord ‘atoom’ komt van ‘a-tomos’, iets wat onsnijdbaar is. Ja, oneindigheid heeft niet alleen te maken met groter, maar ook met kleiner: hoe ver kan je iets opdelen of opsplitsen.   Uiteraard komen we bekende namen tegen zoals Newton die zich vooral toespitste op het tempo waarop iets verandert.  Zo lanceerde hij begrippen als een fluxion: dat verwijst naar het tempo waarin een hoeveelheid verandert.  Newton was zo naïef om zijn ideeën in een brief aan de Duitse wiskundige Leibniz neer te schrijven. Prompt verdiepte de Duitser zich in de bevindingen van Newton om dan er mee te gloriëren en een notatie te lanceren die door de andere wiskundigen werd overgenomen.  De infinitesimaalrekening werd geboren met het symbool van een kleine en grote delta die een kleine of grote verandering voorstelden.  En Newton? Die bleef gefrustreerd kniezen in een hoekje.   Bij een van de stukjes over Newton lezen we toch een definitie van oneindigheid.   En herinner je je nog  het verschil tussen kardinale en ordinale getallen? De kardinale getallen verwijzen naar de omvang een verzameling (bv. een zakje van 7 sinaasappelen), terwijl de ordinale staan voor een volgorde van de elementen van die verzameling,  bv. de vijfde sinaasappel in het zakje.
Een naam die vooral in een aanzienlijk deel van dit boekje opduikt is die van Duitse wiskundige Georg Cantor, vooral bekend van zijn diagonaalargument waarmee hij bewees dat oneindig in oneindig veel groottes voorkomt.

Geplukt uit het boek


p. 81 Oneindigheid is de limiet van het proces, maar het is een limiet die je nooit bereikt.

maandag 24 juli 2017

Gedicht van Marc Tritsmans

Résultat de recherche d'images pour "Marc Tritsmans / De stilte van de wereld na ons"


KOEIEN

Het lijkt wel of ze staan te wachten
Maar ze wachten helemaal op niets.
Voor hen volstaat het om te blijven waar
Ze grazen.  Hun wereld moet niet groter

Dan tot waar de ogen reiken: dit weiland
Dat gewoonweg ophoudt bij de bosrand
Het huis daar in de verte met de man
Die hen komt melken of hen meevoert

Als het koud wordt.  Ze kreunen, snuiven
Het regent, zon schijnt op hun vachten.
Het wordt donker.  Alles laat hen onbewogen.

Nergens zit een einde aan de tijd.

woensdag 19 juli 2017

Melih Cevdet Anday
Duif

Een duif –

Plotseling applaus in het raam

dinsdag 18 juli 2017

roman van Alan Bennett: De ongewone lezer

Résultat de recherche d'images pour "Alan Bennett/ De ongewone lezer"



Het Brits koningshuis is al meerdere malen het doelwit geweest van spotternij.  Zo ook in het boekje The uncommon Reader van de Britse auteur Alan Bennett.   Hierin volgen we de Britse Queen die per toeval een bibliotheekbus ontdekt op het koninklijk domein van Windsor Castle.  Geheel verrast en ook overdonderd ziet ze dat een jongen die in de keuken werkt een boek leent.   Zij beslist dat ook maar eens te doen en kiest een lukrake titel, omdat ze helemaal niet vertrouwd is met lezen én met literatuur.  Een weekje later is ze opnieuw op de afspraak met de bibbus en benoemt ze Norman Seakins, de keukenhulp, tot haar persoonlijke boekenadviseur.   Geleidelijk aan geraakt Queen Elizabeth II in de ban van boeken en ontdekt ze grote schrijvers uit binnen- en buitenland zoals Thomas Hardy, Marcel Proust, Samuel Beckett… de lijst is eindeloos.  Deze grote leeshonger irriteert haar onmiddellijke omgeving, zeker haar echtgenoot, de Duke maar ook het personeel en de politieke leiders die soms onderworpen worden aan een literaire quiz of ongevraagd leesopdrachten krijgen.    Ook de organisatie van de plechtige bezoeken die de Queen moet afleggen lijdt onder haar nieuwe passie.   Hilarische situaties alom en vooral geschreven met een flegmatische ondertoon die zo typisch zijn voor humoristische Britse auteurs.  Dat boekje is zowel in het Nederlands als in het Engels verkrijgbaar in de bib.

maandag 17 juli 2017

Résultat de recherche d'images pour "Emile Verhaeren/ Dorpen van zinsbedrog (Les villages illusoires) vertaald door Stefaan van den Bremt"
Emile Verhaeren/ Dorpen van zinsbedrog (Les villages illusoires) vertaald door Stefaan van den Bremt

De sneeuw (eerste twee van de zes strofen)

Sneeuw dwarrelt neer, ononderbroken laadt
Een trage en lange en arme wol
Een doodse en lange en arme vlakte vol,
Van liefde koud, witheet van haat.

Sneeuw dwarrelt neer, en zonder end
Als een moment –
Monotoon – in een moment;
Sneeuw valt, sneeuw dwarrelt weer

Met duizend vlokken op de kerkhofgraven neer.

zaterdag 15 juli 2017

Tsjechov Verzamelde verhalen


Résultat de recherche d'images pour "Tsjechov Verzamelde verhalen"

Tsjechov Anton

Verzamelde verhalen


Tsjechov (1860 – 1904) is een van de populairste verhalenvertellers uit de Russische literatuur.  Via zijn verhalen leer je de Russische samenleving in alle lagen van de bevolking kennen.  En natuurlijk met alle menselijke emoties die eraan te pas komen: liefde, afscheid, rouw, wraak, eerzucht, hoogmoed, valse bescheidenheid noem maar op.  Dat maakte die Russische medemens in zijn kwetsbaarheid zo dichtbij en herkenbaar over de grenzen heen.  Ze worden wereldburgers, waarbij je je afvraagt waarom al die grenzen nodig zijn.  Ooit zond BBC radio 4 een reportage uit waarin een Syrische vluchtelingen die in Zweden woont, verkondigdedat hij zijn kind een ding wil leren: dat er maar een nationaliteit is, nl. die van de menselijkheid.

Uit het boek geplukt:


p. 158 Overigens kent dit aardse bestaan met het absolute geluk.  Het gelukkige draagt gewoonlijk het bederf in zich of wordt door iets van buiten bedorven.

vrijdag 14 juli 2017

roman De muzikale vluchteling van Rademakers.


Résultat de recherche d'images pour "De muzikale vluchteling van Jef Rademakers"

De muzikale vluchteling van Jef Rademakers

Wat heeft Angela Merkel nu gezegd ? Wir schaffen es of Wir schaffen das? Deze vraag zoemde door mijn hoofd toen ik de roman van Jef Rademakers las.  Het verhaal speelt in het eigentijdse Duitsland dat geleidelijk aan de invloed van de gulheid van Merkels politiek begint te voelen.  De ikfiguur uit de roman, een gepensioneerde krijgt een erfenis van een verre nicht die hij nooit heeft ontmoet. Zij is wel op bruuske manier aan haar eind gekomen, op kerstavond dan nog. De ik-figuur stond in haar testament en begint een zoektocht naar die overleden nicht.  Hoe heeft zij geleefd en, vooral, hoe is zij aan haar eind gekomen?

Uit het boek geplukt

p. 88: Schuldgevoel is de basis van onze beschaving.  Gelovigen boeten hun leven lang de erfzonde uit, ook al gaan ze nooit meer naar de kerk. Schuld en boete.

p.114  Je kunt het onrecht en het verdriet van de hele wereld niet op je schoeders nemen

dinsdag 11 juli 2017

Gedicht van Bei Dao


Bei Dao/
Taal

Allerhande talen
Vliegen boven deze wereld
Botsen op elkaar dat de vonken eraf spatten
Soms is dat haat
Soms is dat liefde

De wolkenkrabber van de rede
Stort geluidloos in elkaar
En gedachten, plat als reepjes bamboe
Vlechten zich ineen tot een mandje
Tot de rand gevuld met blinde gifzwammen

De wilde beesten uit de muurschildering
Stormen voorbij en vertrappen de bloemen
Ergens in een hoekje staat
Een paardenbloem stiekem te groeien
De wind voert zijn zaadjes weg

Allerhande talen
Vliegen boven deze wereld
Dat taal bestaat helpt nies
Om de stille pijn van een mens

Te verergeren of te verlichten.Ge

vrijdag 7 juli 2017

verhalenbundel VIER VARIATIES voor CELLO

Résultat de recherche d'images pour "VIER VARIATIES voor CELLO"



De Cello blijft een instrument dat tot de verbeelding spreekt.  In het kader van de Cello Biënnale die in Amsterdam wordt gehouden, is er een verrassend boekje verschenen. Hierin lees je een verhaal van Jan Brokken, Marente de Moor, Annelies Verbeke en twee verhalen van Ilja Leonard Pfeijffer.  Mooi toch hoe deze auteurs op hun manier de cello een plaats geven in hun verhaal.  Jan Brokken (die piano speelt in zijn vrije tijd) is een journalist, een jager op feiten en juiste gegevens.  Daarom leert de lezer een en ander over de betere cello, en dat is niet een stradivarius, maar wel een cello van Servais. Adrien François Servais is een Belg die in de 19de eeuw leefde, ereburger is van Halle, een befaamd cellospeler die in zijn tijd de Paganini van de cello werd genoemd.  En zijn cello bevindt zich in het Smithsonian Institution in Washington D.C.   Deze informatie verwerkt Brokken in het verhaal van een Nederlandse cellist.   Marente De Moor kiest voor een vrouwelijke figuur die net beslist heeft om te verhuizen naar een meer afgelegen gebied in Groningen.  Maar bij de verhuizing wil ze wel dat de cello die ze in haar jeugd bespeelde, mee gaat in de veronderstelling dat ze die dan nooit meer zal aanraken.   Maar het draait anders uit. De lage grondtoon F laat zich weer horen.  Annelies Verbeke schreef een verhaal over geliefden, allebei gepassioneerde musici. In een verhaal van iets meer dan 20 bladzijden volgen we het koppel over een tijdspanne van 20 jaar: zij speelt cello en hij piano.   De passie voor de muziek, voor zichzelf in de liefde kent een bizar vervolg, want twintig jaar vinden we het koppel terug diep in het hartje van de jungle van Tanzania, op zoek naar de Serengeti. Ilja Leonard Pfeijffer (zelf klarinettist) schreef een kort verhaal waarin de ik (die ook Ilja heet) in de ban is van een celliste die een liefde-haat relatie heeft met het muziekinstrument.   In het tweede verhaal van Pfeijffer werkt hij opnieuw met het vervreemdingseffect, want de hoofdfiguur wil schrijver worden die een verhaal heeft geschreven ‘over een personage dat erg op hemzelf leek en dat in de stad een man zag lopen met een zwarte kist”.  En dan vloeien het verhaal en de werkelijkheid binnen het verhaal van Pfeijffer ongemerkt in elkaar.

Uit het boek geplukt

p. 15  Een leven zonder muziek is een niet geleefd leven.  Zo is het maar net! Een leven zonder muziek is een dor bestaan. Geen speld tussen te krijgen!  Muziek heft plaats en tijd op.

(jan Brokken)

dinsdag 4 juli 2017

MENSEN ONDER ELKAAR in DUIZEND-EN-EEN TEKENINGEN van Peter van Straaten


Résultat de recherche d'images pour "MENSEN ONDER ELKAAR in DUIZEND-EN-EEN TEKENINGEN van Peter van Straaten"
MENSEN ONDER ELKAAR in DUIZEND-EN-EEN TEKENINGEN van Peter van Straaten

“Kom, Kom, zo’n dol leven heb je nou weer niet met me gehad”. Zo troost een terminaal zieke man zijn vrouw op zijn sterfbed.   Of een zielig vrouwtje aan de arm van een bullebak van een vent piept: “Ben ik een érg blok aan je been?”   Of een vrouwelijke werknemer die een man in maatpak op het bureau toesnauwt: “Dat ik grote tieten heb wil nog niet zeggen dat ik zondig ben.”  Of een koppel van middelbare leeftijd dat in het park loopt: “Goh, morgen al weer valentijnsdag”


Cartoons van de grootmeester van het leven zoals het werkelijk is, ontdaan van de schone schijn. Zijn cartoons zijn het ideaal tegengif voor de droomwereld niet de reclamewereld over koppels, mooie jonge en onkwetsbare jonge mensen, en die de ideale levensstijl eindeloos promoot.   Nee, Peter Van Straaten tekent het leven in een paar trekken uit op een geniale manier zodat je om het treurige van het bestaan toch moet lachen.   Omdat het allemaal zo herkenbaar is.