vrijdag 18 augustus 2017

GEDICHT van Simon Vinkenoog

Simon Vinkenoog

Eenvoud

Alles is zo vanzelf laten gaan,
Dat het lijkt als of het geen moeite kost.

De handen eenvoudig uit de mouwen,
Doen wat vanzelfsprekend wordt.

De namen krijgen vergezichten,
De zon draait de dag in het rond.

Morgen weer heel andere dingen,

Geen wereld waar geen eind aan komt.

dinsdag 15 augustus 2017

Een boek over radio

Résultat de recherche d'images pour "U luistert naar radio: Leen d’Haenens en Elke Ichau"
U luistert naar radio: gebruik, functies en producties
Reeks bijdragen onder redactie van Leen d’Haenens en Elke Ichau

Dit boek van elf hoofdstukken opent met een historisch overzicht van de openbare omroep in Vlaanderen.  In 2014 vierde de Belgische radio zijn honderdjarig bestaan.   Het hoofdstuk over beleving van radio in Vlaanderen blijkt dat er in deze tijd van vernieuwingen nog altijd ruimte is voor gewoon luisteren naar de radio.   De meesten luisteren vooral voor ontspanning, escapisme, gezelschap, waarbij verrassingen ook mooi meegenomen zijn.  En dat niet alleen op muzikaal gebied.   Een ander onderzoek toont aan dat mensen gemiddeld eerder negatief staan tegenover radioreclame.  Daarom zijn de reclamespots beter leuk, prettig en origineel.   De meeste Vlamingen hebben een laisser faire, laisser passer houding over radioreclame.   Een kleine groep verzet zich fel tegen reclame wegens de herhaling van de spotjes, de flauwe grappen, irritante stemmen of accenten.  Toch zapt een minderheid weg van de zender als die reclame uitzendt.  Er is zeker nog toekomst voor radioreclame door het groot bereik van meerdere doelgroepen.   Tenslotte blijft radio een relatief goedkoop medium dat door de profilering naar verschillende doelgroepen moet proberen het vertrouwen van de luisteraar te winnen.  De auteurs wijden ook een hoofdstuk aan competentieonderzoek van radiojournalisten.   Vooral attitude, kennis en persoonlijkheid spelen een belangrijke rol voor het profiel van de radiojournalist.   Bij voorkeur is die nieuwsgierig, accuraat, kritisch en stressbestendig.  Bovendien is een ruime algemene kennis onontbeerlijk.  En ook technologische vaardigheden zoals kennis van Twitter, Facebook en andere sociale media mogen niet ontbreken.   Het boek besteedt ook aandacht aan community radio, waarbij zenders als StuBru of Klara specifieke doelgroepen bedienen.   Een ander onderzoek bevraagt het regionale aspect van de Radio 2 omroepen.   Het blijkt dat niet alle nieuws uit de 5 à 8 districten per provincie in het regionaal nieuws evenveel aan bod komen.  Een kort regionaal bericht telt gemiddeld 58 woorden, een langer bericht gemiddeld 70 woorden.   Het laatste hoofdstuk gaat over Radio 2.0 wat staat voor de interactieve, sociale en gepersonaliseerde radio-ervaring, waarbij de radio wordt getoetst aan muziekplatformen zoals 22tracks, Musicovery of interactieve radio zoals internetradio of jukeboxen zoals Spotify, LastFM, deezer, pandora of grooveshark.  Ook de apps van de zender en de interactie met de luisteraars via de sociale media luiden een nieuw radiotijdperk in.   Er is ook Radio+ waarbij de VRT-zenders radio on demand en podcasts aanbieden.  De BBC werkt met Playlistenersplatforms om items spontaan aan hun luisteraars voor te stellen.   En met Stitcher kan je verschillende Amerikaanse zenders beluisteren.   En ook visuele radio bestaat waarbij storytelling wordt verrijkt met beelden die worden toegevoegd via bv. Firestorm (bv. The Guardian) of Radio DNS.   En er is de uitgebreide mediatheek van de VRT uiteraard.   

Radio… het blijft een boeiend medium dat kan meegaan met zijn tijd.

vrijdag 11 augustus 2017

roman: Timmerwerk van Joris Note

Résultat de recherche d'images pour "Timmerwerk van Joris Note"

Een vaderportret, een eerbetoon aan zijn vader… dat kan ook een boek opleveren.
Joris Note hertimmert het verhaal van het leven van zijn vader die in 1906 geboren wordt.  De man is voorbestemd om timmerman te worden, vandaar ook de titel van het boek.  Het boek is een tijdsdocument over het leven van een douanebeambte, echtgenoot en vader, die ook soldaat was in de tweede wereldoorlog.    Naast de geschiedenis maakt Note ook het heden voelbaar door de aftakelende vaderfiguur die hij schetst.  Je leest aangrijpende bladzijden over de oorlogservaringen waarbij ook opvalt hoe sterk antisemitisch het Vlaamse volk toen dacht.  De vaderfiguur is ook een nauwgezet iemand, die zich krom studeert om hogerop te geraken en op latere leeftijd nog altijd niet beseft dat er ook ‘lege’ taal bestaat, de ambtenarentaal die niet altijd verwijst naar wat ze werkelijk wil zeggen.   In een weloverwogen structuur die de inhoudstafel vooraan het boek handig maakt, slalomt Joris Note tussen het verleden en het heden van vader Note.  Daarnaast wisselt hij ook geregeld van vertelperspectief, want hij laat de lezer meekijken vanuit de ogen van zowel de zoon als vader.  Daardoor schept de auteur enige afstandelijkheid wat de lezer telkens in een andere sfeer onderdompelt.

Uit het boek geplukt


p. 284 Ik vind geen kwaad in deze man.

dinsdag 8 augustus 2017

essay; A.S. BYATT : Pauw en Wijnrank


Résultat de recherche d'images pour "A.S. BYATT : Pauw en Wijnrank"


A.S. Byatt is de succesrijke Britse auteur die we vooral kennen van ‘Obsession’.  Uit die roman bleek al haar ruime interesse voor literatuur én beeldende kunst. Dat laatste komt vooral bovendrijven in dit boek dat eigenlijk een essay is, een poging om het werk van twee 19de eeuwse kunstenaars, William Morris en Mariano Fortuny met elkaar te vergelijken én ook te ‘verzoenen’.  Byatt vertelt in haar verslag van haar zoektocht dat haar huis volhangt met werk van Morris: behangpapier, gordijnen en vele gebruiksvoorwerpen want Morris was de belangrijkste vertegenwoordiger van de Arts & Craft movement.  Deze beweging, die samenwerkte onder de naam The Firm, wilde vooral schoonheid zichtbaar maken in het dagelijkse leven. Dus alle gebruiksvoorwerpen of zaken waarmee de mens elke dag te maken heeft, moest schoonheid uitstralen.  En wat schoonheid voor Morris was, heeft hij ook in diverse lezingen en uitgeschreven teksten meegegeven. Zo was hij in de ban van structuur, niet van symboliek.  Morris vond dat versieringspatronen, naast schoonheid, moesten beantwoorden aan verbeeldingskracht en orde.   Die eigenschappen vond Morris in de natuur, wat de opvallende motieven van bloemen, vogels en granaatappels in zijn ontwerpen verklaart.  Morris had trouwens een bizar privéleven, want zijn vrouw die moeder was van twee kinderen, had een intieme relatie met Dante Gabriel Rossetti, de schrijver.  Daartegenover had je het stabiele huwelijksleven van de Italiaanse kunstenaar Fortuny.   Hij ontwierp decors voor o.a. Richard Wagners Gesamtkunstwerk dat hij ontdekte in Bayreuth.  Fortuny geraakte bekend met zijn o.a. zijn ontwerpen van jurken met plissé.  Maar ook de talrijke foto’s die hij zelf nam van zijn modellen kregen veel aandacht.   Fortuny was, meer dan Morris, gefascineerd door vrouwen en met zijn echtgenote ontwierp hij stoffen, ook voor gordijnen.  Ook de granaatappel boeide hem, maar meer voor zijn symbolische waarde, nl. als symbool van overvloed, voor het leven in de dood, of als symbool van het vrouwelijk lichaam, ‘rijk, veelbelovend en vruchtbaar,’ zoals Byatt schrijft.  En ze verwijst ook naar Proserpine die een paar keren in het jaar, bij de wisseling van de seizoenen) naar het dodenrijk moet terugkeren om in de granaatappel te bijten. 

vrijdag 4 augustus 2017


Résultat de recherche d'images pour "POSITRON van Eva De Roovere"


Post

Neerschrijven is kiezen
Vertellen
Onnoemelijk veel en lang
Schrijven:
De mooiste crisis

Op zoek gaan naar
Enthousiasme
Kritiek
Avontuur
Op zoek gaan

Vanuit het hart

dinsdag 1 augustus 2017

roman van Isabelle Jarry/ Obsessies

Obsessies door Isabelle Jarry


Een meisje lijdt in haar jeugd aan OBS: obsessieve-compulsieve stoornis waarbij hardnekkige gedragspatronen zichtbaar zijn.  In het geval van de ik-figuur in deze roman is dat opruimwoede.  Typisch is ook dat die persoon na enige tijd dit afwijkend gedrag probeert te verbergen, zeker voor de ouders.    En als het meisje uiteindelijk van deze obsessie genezen is omdat haar vader alles in de kamer had vastgespijkerd, manifesteert zich na enige tijd een andere dwangactiviteit, nl. onophoudelijk lijstjes van alles en nog wat aanleggen in een notitieboekje.  Ondertussen is dat meisje een volwassen vrouw geworden die aan de kost komt als restaurateur van schilderijen.  Ze verblijft in een middeleeuwse priorij in de Bourgogne om te ontsnappen aan haar leven vol ordenen, modelleren en haar omgeving in kaart brengen.  Elke dag zit ze aan het raam en elke ochtend loopt er een man op een bruggetje.   Ze bespiedt hem, want ze ziet dat hij aan de andere kant van de brug het klooster binnengaat en daar de ganse dag verblijft.   Uiteindelijk merkt de man haar ook op en na een aantal keren dat ze elkaar gegroet hebben, maakt de man duidelijk dat hij haar eens wil ontmoeten.  Zij schrikt daar zo van dat ze hem voorliegt dat ze aan een rolstoel gekluisterd is.   Ze speelt zelfs de gehandicapte als hij bij haar op bezoek komt.  En zo merkt ze hoe attent hij is voor haar.   Ondertussen moet ze denken aan haar groeiende innige relatie met een architect, een affaire die uiteindelijk vrij bruusk wordt afgebroken.   Maar geleidelijk aan verdiept de vriendschap tussen de vrouw en de man op het bruggetje. Hij is onderzoeker en gespecialiseerd in het leven van de Heilige Gangulphus. Dat was een edelman uit Bourgondië die in de 8ste eeuw leefde.  Toen hij na een veldtocht met het leger van de koning terugkwam bleek dat zijn vrouw hem had bedrogen met de intendant van het kasteel. Maar in plaats van boos te worden, verliet Gangulphus het kasteel zodat zijn vrouw en de intendant hun liefde verder konden beleven.  Vreemd genoeg werd hij daarvoor niet beloond, want uiteindelijk werd hij een paar maanden later vermoord door de intendant.  En zo werd Gangulphus de patroonheilige van de bedrogen echtgenoten.

Aardig om weten is ook hoe de ik-figuur in de ban is van het werk International Klein Blue van de Franse kunstenaar Yves Klein, een neorealist.    Interessant is hoe de persoonlijkheid van de ik-figuur aan dit werk gekoppeld wordt.

Uit het boek geplukt

p. 61 Er zijn dingen die je zonder reden doet, en er zijn dingen die je om duistere redenen onderneemt.

p. 96 De meeste waarheden zijn onzichtbaar, onbereikbaar voor ons, en we zouden de leugen moeten beschouwen als een grove fout, een onvergeeflijke zonde!  Maar kan je iemand kwalijk nemen dat hij de zaken anders ziet dan jij, als tenslotte niemand de realiteit kan bevatten, die ons vrijwel geheel ontsnapt?

p.116 Niets is zo verwoestend als liefdesverdriet.


p. 128 En anderzijds kan geen enkel boek je vertellen welke vreugde en welk verdriet je beleeft als je iemand liefhebt, welke stekende pijn de wilde hartstocht meebrengt die hart, maag en geest doorboort zoals de paalworm steeds dieper in het hout dringt en langzaam maar zeker de hele scheepsromp wegvreet.