Een koppel, Chantal en
Jean-Marc, vullen elkaar uitstekend aan: hij is creatief, verbeeldingrijk,
neigt wat naar een minder luxueus leven, terwijl Chantal met beide voeten op de
grond staat en realistisch is. Ze heeft haar vorige man verlaten nadat hun zoon
van vijf was gestorven. Ze kon de druk
om per se een nieuw kind te baren niet aan. Een rustig voortkabbelende relatie. Tot wanneer
Chantal briefjes ontvangt van een geheime aanbidder die ondertekent met C.D.B. Kundera gaat dan heel subtiel de psychologie
van de vrouw schetsen: ze zegt er niets
over tegen Marc, wat natuurlijk de onrust in haar gemoed doet toenemen. Het geheimzinnige, prikkelende en het
erotische beheersen geleidelijk aan haar gevoelens. Ze probeert te achterhalen wie de schrijver is
van de briefjes maar slaagt er niet in die te ontmaskeren. Tot wanneer het uiteindelijk aan het licht
komt wie de geheimzinnige briefschrijver is. Een scherpe analyse van de verhouding van
twee mensen die in het harnas van een realiteit zitten: Chantal vertelt dat ze twee gezichten heeft:
een op het werk, en een als ze bij haar vriend Jean-Marc is. Ook dromen spelen een belangrijke rol in het
boek. Hij is snel bezorgd, zeker als ze
hem toevertrouwt dat ze vaststelt dat de mannen niet meer naar haar
omkijken. Ze herinnert zich haar zelf
geschreven metafoor als zestienjarige: ze wilde een rozengeur zijn om door alle
mannen te gaan en zo de hele wereld te omarmen.
Deze roman is meer dan een verhaal. Hij bevat veel beschouwingen over seks,
blozen; ook over wat partners denken als ze met elkaar spreken of zich
inbeelden dat de ander anders is dan je je hebt voorgesteld. Kortom, een roman over de wisselende
identiteit van elk individu. Dat maakt
de ander ongrijpbaar en als er liefde in het spel is, dreigt de jaloezie op te
duiken. Blijkt een boze droom te zijn.
Uit het boek geplukt
p. 45 Een gevoel kun je je niet verwijten, eenvoudigweg omdat
je er geen enkele invloed op hebt.
p. 82 Je kunt de wederzijdse genegenheid van twee mensen niet
afmeten aan de hoeveelheid woorden die ze wisselen.
p. 85 Omdat de beroepen van vroeger, voor een groot deel in
ieder geval, ondenkbaar waar zonder een hartstochtelijke verknochtheid: de
boeren die verliefd waren op hun land; …
P. 138 Of het nu een geluk of een ongeluk is om op deze aarde
te zijn geboren, de beste manier om er je leven door te brengen is je te laten
meevoeren, zolas ik op dit moment, door een vrolijke, luidruchtige menigte in
beweging.
p. 143 Worden de meest provocerende waarheden trouwens niet
de meest conventionele waarheden wanneer ze aan de macht komen?
