vrijdag 8 juni 2012

Gedicht van Max Dendermonde



De chaos van maandag



Ik herkende veel trekken van mezelf in haar,
Die vriendelijkheid om er maar slim af te wezen,
Bereid om jan en alleman gelijk te geven,
Maar in de kern hard, alleen, onbenaderbaar. 

Je kreeg misschien het beste inzicht in haar wezen,
Als ze op zondagmiddag zonder tegenweer
En onbespied, de knieƫn omhoog, zat te lezen;
Ze grinnikte dikwijls, oprecht geamuseerd, 

Haar eigen wereldbeeld aan andere waarderend:
Ieder boek had valkuilen, leuke malligheden,
Kleine diepten die je ook in jezelf op delft. 

Zo zie ik haar het liefst: lachend thuis in haarzelf.
Maar ze moest die zondag blijkbaar kwijt voor de wrede
Chaos van maandag die haar dat lachen verleerde.