dinsdag 23 oktober 2012

Gedicht van Leo Vroman


 

STEEN EN BROOD 

Er lag een keisteen in een beek
Die nogal op een broodje leek. 

‘Ach was ik toch maar net zo zacht’
Dacht iemand dat die steen dus dacht. 

Maar die steen lag rustig voort:
Die had nog nooit van brood gehoord. 

Was zelfs niet blij dat hij vermeden
Had te worden aangesneden 

Een echt brood, om mee te vergelijken
Lag in een bakkerszaak te prijken. 

MORAAL 

Mensen, met hun zachte lijven

Snijden zelfs elkaar aan schijven.