dinsdag 31 mei 2016

GEDICHT van Elma van Haren



Kom er maar onder

Mijn paraplu heeft een gouden hart
Kom er maar onder als het ongeluk regent.
Groot genoeg, die paraplu.
We wandelen samen in onaantastbaarheid.
Zo raken we elke ellende in één tel kwijt
En lachen om het nu!

Weg slecht rapport, gebroken hart, verlegenheid,
Spijt om iets dat je gezegd hebt, ruzie met je moeder,
Te weinig zakgeld, eenzaamheid of snoeplust
Alsmaar geen vriendje en nog steeds niet gekust!
Nee, we krijgen de slappe lach, we maken
Ons hoofd van alles vrij. Wat telt is ons verbond.

We hebben met zijn tweeën eindelijk eens lol
In het gouden licht onder mijn paraplu.
Een meter in het rond,
Een paradijsje om ons heen.
Warm tweepersoonstentje!

Geluksparasol.