SLAPENSTIJD
Spreken is verhalen uit te vele levens, net
Geen taal. Vergeefs geklapwiek van gedachten.
En één waar zij niet meer op komt, maar welk?
De deken dekt al wat zij kan, wij liggen
Onder één. Voorgoed verplicht in het beeld
Van een bed. Zo kennen wij elkaar?
Wat zij is kwijtgeraakt, is wat ik zoek.
Te zeggen hoe zij slaapt, als een gesloten boek
