Als ze
de zon opnieuw
Aanzetten,
plant ik er kinderen
Onder,
verdicht ik mijn ziel
Met een
lucifer en laat haar zingen,
Pak ik
mijn moeder en zeep haar in,
Pak ik
mijn knoken en poets ze schoon,
Zuig ik
mijn muffe haar met een stofzuiger op,
Betaal
ik al mijn buren hun kwade schulden,
Schrijf
ik een gedicht met als titel GEEL en
Zet het
aan mijn lippen om het op te drinken,
Voer ik
mezelf lepels vol hitte en
Speelt
iedereen thuis met
Zijn
vleugels en huivert de planeet
Van
zoveel glimlachen en
Is er
er nergens nog vergif, een plaag
In de
hemel en is er moederbrij
Voor
alle mensen en gaan we nooit
Meer
dood, niemand van ons, we blijven leven,
Ja
toch?(geschreven op 23 september 1972)
