Ivo Michiels
is vooral bekend van de verplichte schoollectuurlijstjes van boeken als HET
AFSCHEID of HET BOEK ALFA. Maar
daarnaast heeft hij ook aan een experimentele romancyclus gewerkt van tien
delen, nl. JOURNAL BRUT. Van die cyclus
vind je ook het boek DE VERRUKKING terug in de bibliotheek.
Verwacht je
niet aan een mooi rechtlijnig verhaal en een ingenieus uitgekiende plot. Neen, het boek is zoals vele boeken van Ivo
Michiels, een collage, een sprokkeling van teksten en tekstdelen. De hoofdfiguur in dit boek is een begrafenisondernemer
die zichzelf beschouwt als een beschermheer van de doden die hij
liefheeft. We ontdekken vele aspecten
van de begrafenisondernemer: de persoon die fel betrokken is bij de
overledenen, maar ook de afstandelijke zakenman die minutieus zijn boekhouding
bijhoudt. Trouwens, van die boekhouding vind je een uitgebreid uittreksel in
dit boek.
Als lezer
verveel je je nooit omdat er zich telkens iets anders aanbiedt, qua stijl of
qua inhoud. En dat is nu net zo frappant
aan deze roman die daardoor emotioneel minder losmaakt.
UIT HET BOEK
GEPLUKT;
p. 30: Wie of
wat gaat er boven de mens? (…)
Schoonheid zou het enige streven mogen zijn.
Zelfs niet eerlijkheid, zelf niet lijdzaamheid, zelfs niet geleerdheid
of goedheid, maar schoonheid.
p. 36 Wat
gisteren ideaal was is vandaag gedaas, wat vandaag kletskoek is wordt morgen
wie-weet alweer aangeprezen.
