INNERLIJKE RUST door SENECA
Ontevredenheid met jezelf: dat is een kwaal die een
ernstige hinderpaal is op de weg naar een gelukkig leven.
Een mix van
vrijheid en bezigheden is het beste, want nooit is alles helemaal geblokkeerd. Er blijft altijd ruimte om iets fatsoenlijks
te doen. En blijf bewegen en ‘neem wat
meer tijd voor jezelf en voor het schrijven. (…) Wacht niet tot je naar de kant
moet, gà even aan de kant. Ken ook je
mogelijkheden en probeer niet zaken aan te nemen waarvan je op voorhand weet
dat je ze niet aankunt. En als je
vrienden kiest, vermijd de groep van de zwartkijkers, de negatievelingen. Beperk ook het bezit en kapitaal, want ‘dan
zijn we minder kwetsbaar voor de klappen van Fortuna’. Allemaal wijze raadgevingen die je zou kunnen
vinden in een zelfhulpboek van deze tijd.
Maar ook Lucius Annaeus Seneca schreef ze al op in zijn DE
TRANQUILLITATE ANIMI. Seneca was eigenlijk geboren in Spanje (Cordoba), maar
door zijn welstellende familie kon hij al op jonge leeftijd naar Rome trekken
om daar in de leer te gaan. Hij werd
een succesvol senator en later ook de persoonlijke leermeester van Nero, die
hem echter later verdacht van een complot tegen hem.
Een handig boekje dat in 2013 in eigentijds Nederlands
werd vertaald door Vincent Hunink, waaruit ik nog de anekdote pluk van Canus
die ter dood werd veroordeeld. Tot een
paar ogenblik voor zijn executie zat hij nog rustig te dammen met de soldaten
en toen hij werd weggehaald riep hij nog uit: “Niet na mijn dood liegen dat je
gewonnen hebt!’ En zich dan tot zijn
vrienden richtte: ‘Waarom zo treurig?’: Jullie zitten met een vraagstuk of de
ziel onsterfelijk is. Ik weet het antwoord binnenkort!’
