vrijdag 1 januari 2016

GEDICHT van Wim Brands


PAS (van Wim Brands) (uit GERRIT KOMRIJ: de Nederlandse poëzie van de negentiende en twintigste eeuw in 1000 en enige gedichten

Het meubilair in deze hotelkamer staat er
Al jaren.   Het mag daarom zwijgen, hoeft
Niets meer te verklaren. Wat jou verplicht te

Zoeken op de tast naar wat je eigenlijk al kent:
Een stoel, een bed, een kast.  Maar het blijft zich
Als het meisje uit het zwembad

Gedragen, dat de tweede keer niet meer weet
Wie jij bent.   Er staat een raam open.
Buiten is het stil, totdat een schelle stem

Vuil water door de goot laat lopen.
Je voelt je betrapt op je eigen pas.

Zo was vroeger het zwemmen in de nacht.

Alleen toen nooit naakt, ook als je het was.