PIET HEIN
HOUBEN
Steeds
Dit is de zee: een bed met baldakijn
voor losse vlechten en losbandig licht,
voor blauwe ruimte en voor evenwicht
in de beweging van het samenzijn.
Dit is mijn zee: de dans tot op de huid
met sluiers water, golven en de stroom
verslingerd aan de voorsprong op de droom
die zijdezacht omsingelt en omsluit.
Steeds als de leegte mij bezet, verdeelt,
draag ik mijn lichaam ijlings naar de zee;
zij neemt mijn armen en mijn benen mee
en laat mij drijven op een hand die streelt,
en laat mij vonken slaan van lieverlee
en haar bewonen als een spiegelbeeld.
