Kathleen Vereecken
schreef een boek dat geïnspireerd is op de figuur van Jean Jacques Rousseau, de
18de eeuwse filosoof en pedagoog bekend van boeken als Julie, ou la nouvelle Héloise, le Contrat Social en Emile ou de l’éducation. Rousseau werd voor zijn boeken verketterd,
er waren zelfs boekverbrandingen en hij moest uiteindelijk vluchten naar
Zwitserland, het land waar hij geboren werd (in Genève). Rousseau had een relatie met een jonge
naaister Thérèse Lavasseur bij wie hij vijf kinderen had, die op de dag van hun
geboorte door de vroedvrouw naar het vondelingentehuis werden gebracht. Het verhaal van deze roman van Vereecken wordt
verteld vanuit het stndpunt van een van de vondelingen, Léon, een jongen die opgroeit
in de Morvan bij een stiefzus die met toewijding voor hem zorgt. Verrassend genoeg pleegt ze zelfmoord omdat
ze een realtie met een molenaar van haar meoder niet mag verderzetten. Léon (die eigenlijk Dieudonné heet),
vetrekt naar Parijs en in zijn eenzaamheid proeft hij ook van de armoede. Toch leert hij lezen en eschrijven en geleidelijk
aan groeit bij hem de zin om te achterhalen wie zijn ouders zijn. Een meeslepende en leerrijke roman.
Uit het boek geplukt
p. 33 … huilen is troost zoeken in je eigen tranen
p. 218 Vanaf nu zou ik de verhalen die me verteld werden, bekijken als
sneeuwvlokken.
