IK DENK DAT HET LIEFDE WAS
Kathleen Vereecken schreef een boek dat geïnspireerd is op de figuur van Jean Jacques Rousseau, de 18 de eeuwse filosoof en pedagoog bekend van boeken als Julie, ou la nouvelle Héloise, le Contrat Social en Emile ou de l’éducation. Rousseau werd voor zijn boeken verketterd, er waren zelfs boekverbrandingen en uiteindelijk moest hij vluchten naar Zwitserland, het land waar hij geboren werd (in Genève). Rousseau had een relatie met een jonge naaister Thérèse Lavasseur bij wie hij vijf kinderen had, die op de dag van hun geboorte door de vroedvrouw naar het vondelingentehuis werden gebracht. Het verhaal uit dit boek wordt verteld vanuit het standpunt van een van de vondelingen. Het gaat om Léon die opgroeit in de Morvan bij een stiefzus die liefdevol voor hem zorgt, maar die zich zelfmoordt omdat ze een relatie met een molenaar van haar moeder niet mag verderzetten. Leon (die eigenlijk Dieudonné heet), vertrekt alleen naar Parijs en proeft de armoede. Toch leert hij lezen en schrijven en geleidelijk aan groeit bij hem de zin om te achterhalen wie zijn ouders zijn. Een leerrijk en pakkend verhaal.
Uit het boek geplukt
p. 33 … huilen is troost zoeken in je eigen tranen
p. 218 Vanaf nu zou ik de verhalen die me verteld werden, bekijken als sneeuwvlokken.
