GEDICHT van Jacob Groot

Bezichtiging der landerijen

Wij hebben een mooi witstenen huis,
maar we zijn nooit thuis.

We rijden in mijn houten wagen
door de dageraad,
langs wat getoverd werd uit zaad
in het land dat ik ontgang.

Stop bij een bron:
de wielen branden in de zon.

Wil je nog beter zien

wat ik met jou begon,
dan stappen we in mijn luchtballon.