Een baron wil zelfmoord plegen maar overdenkt nog eens zijn leven en de verschillende zaken die tot dat besluit geleid hebben. Of hij wel degelijk zelfmoord pleegt, kunnen we niet achterhalen want Pessoa schreef die tekst drie jaar voor zijn dood in 1926. Hij werkte de tekst niet af, maar had zelf al het plan opgevat om veel van zijn onuitgegeven werk te vernietigen. Daardoor valt deze tekst nauw samen met het leven van Pessoa zelf, wordt het misschien de meest autobiografische tekst van de schrijver die zich voortdurend verschool achter talrijke schuilnamen. Een boek vol levenswijsheden.
Uit het boek geplukt
p. 11 Om uitgesproken en volstrekt moreel te zijn,
moet een mens een beetje stupide zijn.
p.12 Ik heb nooit de invloed van de erfelijkheid
kunnen onderdrukken en van de opvoeding die ik als kind heb gehad.
p.17 Ik ben altijd een millimetrist van het denken
geweest, scrupuleus in de taal die ik beschreef en in de ordening van de
gedachten die ik uiteen wilde zetten.
P 18 Haar liefde, die mij nooit duidelijk was geweest
zolang ze leefde, werd haarscherp toen ik haar verloor.
p.19 Het leven rationeel leven is onmogelijk. Het verstand heeft geen regels.
p.26 Het denken echter, machtig als het is, vermag
niets tegen de rebellie van de emotie.
p. 28 Het abstracte is voor mij altijd indrukwekkender
geweest dan het concrete.
p.32 Onderwijs niets, want je hebt nog alles te leren.
p. 33 Van de twee manieren van genieten deugde ik voor
geen van beide – noch voor de kus van het werkelijke, noch voor de streling van
het hypothetische.
p. 37 Denken als spiritualisten, handelen als
materialisten. Die leer is helemaal zo
gek niet: het is, per slot, de spontane leer van de gehele mensheid.
p. 45 De waardigheid van het verstand ligt hierin dat
het erkent dat het beperkt is en dat het universum daarbuiten ligt.
p. 45 Ik erken dat het leven een vrolijk leven is. Ik
erken het, staande aan de rand van de kuil die ikzelf ga openen, en ik erken
het met de ultieme trots dat ik niet nalaat het te erkennen.
p. 59 De romanticus betrekt alles op zichzelf en is
niet in staat objectief te denken. Wat
hem gebeurt, gebeurt het geheel der dingen.
Wanneer hij treurig is, zal de wereld niet alleen verkeerd lijken, maar
het ook zijn.
