dinsdag 23 mei 2017

roman van Alain de Botton: Proeven van liefde.

Résultat de recherche d'images pour "Alain de Botton/ Proeven van liefde."

In 1993 verscheen de eerste roman van Alain de Botton, nl. Proeven van Liefde.  De Botton is filosoof en hij heeft zijn kennis van de filosofen in deze liefdesroman over een een jaar durende relatie binnengesmokkeld.   Niet alleen inhoudelijk maar ook vormelijk, want hij werkt zoals Montaigne deed met zijn essays, met genummerde paragrafen, alinea’s, alsof het telkens gaat om aparte stellingen over de liefde.  De hoofdfiguur, de mannelijke ik-figuur leert op het vliegtuig van Parijs naar Londen, Chloé kennen.  En hij wordt verliefd.  En zij blijkbaar ook.    Maar een jaar later is hij weer alleen.   Fascinerend aan het boek is de scherp analytische, en tegelijk ook kwetsbare, benadering van een relatie.   Openhartig, authentiek maar toch duidelijk geschreven met de ziel van een diehard romanticus. In de roman duiken een aantal regels op uit het refrein van het liedje van Anita Baker, nl. Sweet love

Uit het boek geplukt

p.17 Misschien is verliefd worden wel deels het gevolg van de tijdelijke wil om niet door iemand heen te kijken, zelfs al maken we onszelf daarbij een beetje blind.

p. 21 De liefde zorgt met unieke snelheid en gerichtheid voor nieuwe behoeften.

p.22 Maar we kunnen altijd alleen maar verliefd worden zonder te weten op wie we verliefd zijn geworden.

p. 68 Als filosofen zich een utopische samenleving voorstellen, is dat zelden een smeltkroes van verschillen, maar is die veeleer gebaseerd op geestverwantschap en eenheid, gelijksoortigheid en homogeniteit, een aantal gemeenschappelijke doelen en uitgangspunten. 

p. 83 Maar als liefde en amoureuze politiek even rooskleurig kunnen beginnen, kunnen ze ook even bloedig eindigen.

p.110 De liefde en de dood lijken als vanzelf vragen omtrent innerlijke wens en uiterlijke werkelijkheid op te roepen: de liefde zet ons ertoe aan te geloven dat ze werkelijk bestaat, de dood dat hij niet bestaat.
p. 117 Ze zouden liever het risico moeten nemen om zich te vergissen en verliefd te zijn dan te twijfelen en zonder liefde te zitten.

p. 153 De tragedie van de liefde is dat ze niet aan de tijdsdimensie ontkomt.

p. 168 Heb je me zo lief dat ik zwak bij je mag zijn?  Iedereen houdt van kracht, maar hou je van me om mijn zwakte?

p. 171 Haat is het verborgen schrift in de brief der liefde: ze delen dezelfde fundamenten

p.199 Een vrouw met wie ik een paar jaar voor Chloé was gegaan had tijdens een hevige ruzie een keer tegen me gezegd dat ik nooit gelukkig in de liefde zou zijn omdat ik ‘te veel nadacht’.


p. 207 Door een notoir onvermogen om emoties uit te drukken is de mens het enige dier dat tot zelfmoord in staat is.