dinsdag 16 mei 2017

Gedicht van Esther Jansma

Nieuwbouw

Trekt iemand stap na stap een zak stenen voort
Blauwe keien, baksteenrodd, gouddooraderde kiezels
Verzameld op een slingerende route die bekender werd
Hoe verder hij kwam tot hij de uitkomst kon dromen

Kwam er op het laatst ook publiek bij kijken
Verstandig knikkend, bemoedigend, we kennen je toch
De tanden diep in malse sandwiches begraven
Vindt hij dit keer een steen die paars is.

Dit is als het daglicht de adem inhoudt
En zacht laat ontsnappen tussen het roerloze blad
Van dozijnen aangeplante heel jonge bomen.