De Nederlandse auteur
W.F. Hermans stond bekend als een stugge en afstandelijke, soms verzuurde, figuur. De hoofdfiguur Alfred uit de roman NOOIT
MEER SLAPEN geeft de indruk het alter ego te zijn van de auteur: wetenschappelijk tot op het bot, overtuigd
ongelovig, uitermate onhandig, uiterst perfectionistisch, stroef in zijn
verhouding tot anderen… Die eigenschappen worden duidelijk tijdens het verhaal
van de roman, waarin we Alfred volgen die in Noorwegen op wetenschappelijke
missie gaat als geoloog. Hij wil
bewijzen dat de ronde gaten in de ijsgebieden meteorietinslagen zijn. Alfred wil met die missie postuum eer
bewijzen aan zijn vader die overtuigd was van die theorie. Gemakkelijk wordt de
tocht niet: hij beschikt niet over de aanvankelijk beloofde luchtfoto’s en hij
is niet echt goed uitgerust met het juiste materiaal om een lange en zware
voettocht te ondernemen door het afgelegen noorden van Noorwegen. Gelukkig kan Alfred rekenen op een aantal
Noorse companen. Maar ook hier loopt
niet alles perfect. Een intrigerend
boek omdat het een psychologisch uitgekiend portret biedt van een
hoofdpersonage met autistische trekjes.dat absoluut niet aantrekkelijk is,
omwille van zijn karakter. Nadat je
dit boek gelezen hebt denk je er wel aan dat je moet gewapend zijn tegen de
muggen als je naar Noorwegen trekt. Want
de muggen spelen in dit boek een weinig aantrekkelijke maar toch niet
onbelangrijke rol. Muggen als motief…. Kan
tellen.
Uit het boek geplukt:
p. 58: De meeste
mensen schrijven nooit precies wat ze denken.
p. 130: ’t Is toch
veel eenvoudiger aan te nemen dat de mens alles geschapen heeft, was het alleen
maar omdat we weten wat het woord mens voorstelt.
p.131: De mens is,
kortom, zoals een Duitser het eens genoemd heeft: der ewig Betrogene des
Universums.
p. 143: Iedereen komt
als een inbreker aan de kost.
