CIRKEL
Als het laat is, als
de tijd zich
Kromt in de schemer,
als de
Mist de velden
bestookt met witte
Wijven en de rimpels
van het
Land langzaam
vollopen met een
Zilverpapieren
zwaarte, trekt de
Taal zich terug in
zijn doofstomme
CIRKEL
Je speelt nog de
troefkaart van
Uitstel en lust,
vlucht nog in tennis
En voetbal, maar
eigenlijk draai je
Al rond in de jubel
van het totale af
Laten weten: kijk
maar hoe jij je kijkt
En hoe je al kijkend
verhevigd raakt
In de staar van je
zuiverste droom
