Johnny Paycheck?
Al gehoord van die naam? Da’s een
zanger en als je denkt aan een andere Johnny, misschien wel aan Johnny
Cash. En dat is niet zo mis, want
Paycheck is een countryzanger die in 2003 op 65-jarige leeftijd overleed. Die man, een outlaw die geregeld met de
overheid én met het gevangeniswezen in contact kwam, is het onderwerp van het
recentste boek van de Vlaamse succesauteur Christophe Vekeman. Het is al bekend dat Vekeman een ware
countryfan is: af en toe duikt hij trouwens op met een grote cowboyhoed op het
hoofd. En van Paycheck heeft Vekeman
dankbaar gebruik gemaakt om zijn grote bewondering voor de countrymuziek met de
lezer te delen. Het wordt een mooie reis
door de wereld van de countrymuziek die ontzettend veelzijdig is: van het braaf
kerkelijke gezang van de familie Carter tot de wettelijk niet toegestane liederen
die getuigen van overmatig gebruik van drank en drugs. En er blijken veel countrysongs te bestaan
die verwijzen naar moord en doodslag, meestal in de context van de huwelijkse
staat. Ook zelfmoord is een thema dat geregeld opduikt in de countrymuziek,
denk maar aan het prachtige Ode to Billie
Joe van Bobby Gentry. U merkt het,
een reis door de wereld van de countrymuziek die vol zit met verrassingen en
ook fel gekleurd wordt door een fraaie bende van zangers, die soms meer sliepen
en dronken dan op het podium grootse prestaties te leveren. De grote namen zoals Hank Williams, Jimmy
Rodgers, David Allen Coe duiken in allerlei toestanden op in dit boek.
Daarnaast is er ook het betreurswaardig lijstje van zangers die omkwamen in
vliegtuigongelukken of verkeersongevallen.
Of er is het verhaal van de huwelijksellende en de scheiding o.a. van de
bekende Tammy Wynnette dat Vekeman geschreven heeft alsof de auteur met de
lezer aan tafel zit, bij voorkeur in een saloon. Overdrijving, zelfspot, ironie laten hun stem
horen in dit vlot leesbare boek dat met ontzettend veel namen doordrenkt is
Uit het boek geplukt
p. 26 Het
gaat in de country niet - of toch zeker
niet alleen – om wat het is, het gaat om wat ermee gedààn wordt; het gaat niet
om het jasje, maar om hoe het gedragen wordt en om wie erin zit.
p. 109
Countrymuziek is in wezen niet conservatief maar romantisch: wil niet zozeer
behouden wat er is, maar wil terug naar hoe het was (of beter: naar hoe het
nooit is geweest).
p. 169 Het stikt tenslotte al van de normale
mensen, de wereld heeft er meer dan genoeg van.
En wie zijn de normalen? Zij die
er het best in slagen om hun waanzin te verbergen! Halleluja.
