Jazzy
Ritselaars
Geen
betere ritselaar dan de herfst
Die
maar moeilijk kleur kan bekennen
En
zijn korte dagen in grijs camoufleert
Zijn
warrige bondgenoot, de wind,
De
ongeziene, sleurt aan de blekende
Zon
en schudt het laatste bladgoud uit
De
schatkist van weerbarstige bomen.
Hij
beroert slaghout en vegers over ons
Verslappend
en slaperig vel. Weer wordt
Heimelijk
een nieuwe winter geritseld.
